Soms kan het ook anders lopen!

Ik heb vanavond een afspraak voor een kennismaking met een bruidspaar. Zij wonen op Marken en vinden het leuk om naar de vuurtoren te komen. Om 19.15 uur staan ze voor de deur, verkleumd, want het is koud, maar ook zijn ze blij dat ze er zijn want de weg naar de vuurtoren is spiegelglad. Eerst maar even een kopje koffie en thee en al snel is het ijs gebroken en zitten we gezellig te kletsen, ze vertellen mij van alles en nog wat. Maar met regelmaat begint de bruid te huilen en is ze verdrietig, dan vertellen ze mij waarom dat is.

De bruidegom komt uit Tunesie en is in Nederland met een 90 dagen visum, dit betekent dat hij na de huwelijksreis, ook al zijn ze getrouwd, weer terug naar Tunesie moet. Op deze manier hebben zij al een paar jaar een relatie. Iedere keer een paar weken samen en dan is daar weer dat vreselijke afscheid. In eigen land moet hij de inburgeringscursus doen en na het huwelijk kunnen ze de verblijfsvergunning aanvragen. Je gaat trouwen en dan moet je na de huwelijksreis weer afscheid nemen van de man waar je zo gek op bent, waar je net mee bent getrouwd. Ik kan wel begrijpen dat de bruid zo verdrietig is!